O noso músico máis internacional.

Carlos Núñez Muñoz (Vigo el 16 de julio de 1971) é un músico e compositor galego con gran fama mundial.Obteu un Premio Ondas, dúas candidaturas en solitario ós Grammy latinos e galardóns en todo o mundo. Foi nomeado Embaixador Europeo do Medio Ambiente e actuou en Roma ante dous millóns de persoas convocadas polo Papa.
Ós oito anos, Carlos decidiu aprender os segredos da música tradicional e da gaita e ós 12 foi invitado a tocar como solista coa Orquesta Sinfónica de Lorient unha composición do irlandés Shaun Davey. Pouco despois comezou a estudar flauta de pico no conservatorio de Madrid con calificacións de Matrícula de Honra e Premio Extraordinario Fin de Carreira.
En 1989 gravou por vez primeira cos Chieftains para a banda sonora d'A Illa do Tesouro. Dende aquela Carlos é o séptimo Chieftain e xunto a eles tén acadado un Grammy polo disco conxunto Santiago ou tén actuado con eles no Carnegie Hall de Nova York e no Royal Albert Hall de Londres a carón de artistas como Bob Dylan, The Who, Lou Reed, Spin Doctors, Bon Jovi, Alice Cooper...Cando en 1996 publicou A irmandade das estrelas, o seu primeiro álbum en solitario, Carlos Núñez xa era un artista recoñecido en todo o mundo. No disco colaboran máis de 50 músicos, entre eles The Chieftains, Ry Cooder,Luz Casal e Dulce Pontes.
En 1999 editouse Os amores libres, o seu segundo álbum que vendeu máis de 250.000 exemplares en España, un acontecemento extraordinario para a música galega con alcance internacional. Foi gravado en dez países diferentes durante dous anos, con el exploraba as conexións entre a música celta e o flamenco coa participación de artistas como Jackson Browne, Noa, Mike Scott (de The Waterboys), Teresa Salgueiro (de Madredeus), Cañizares, Sharon Shannon, Dan Ar Braz, músicos andalusís de Marruecos e xitanos de Rumanía…
Mayo longo, publicouse no 2000 e significou o acercamento a estructuras máis pop, que aumentou o seu recoñecemento popular. Fue tamén o descubrimento de Carlos como compositor, nunha canción en colaboración con Roger Hodgson (de Supertramp), outras foron con Sharon Shannon, Liam O’Flynn ou Ronnie Drew de The Dubliners.
En 2002 publicou unha antoloxía, Todos os Mundos, que incluía ademáis dunha selección da sua obra, gravacións que realizara para discos de outros artistas como The Chieftains, Andreas Vollenweider, Sharon Shannon ou Liam O’Flynn.Con 30 anos edita  Almas de Fisterra, un disco de irmandade entre as Finisterras, a nosa e a de Bretaña, que son moi similares nas súas terras, nos costumes e na música.Durante tres anos viviu en Bretaña seleccionou o mellor das músicas dese país. Mesmo fixo un libro da experiencia “Entre Fisterras” e un documental para France 3.Acompáñase neste disco dos mellores músicos de Bretaña, como Alan Stivell, Dan Ar Braz ou Gilles Servat; outros descoñecidos, como vellos músicos da Bretaña que conservan toda a esencia e a pureza da máis auténtica música celta.
2004 ve a primeira gran colaboración de Carlos co mundo do cine, e pola porta grande. Alejandro Amenábar pídelle unha canción do primeiro disco para a súa nova película Mar Adentro e isto remata na participación de Carlos en prácticamente toda a banda sonora da película, que ganaría un Oscar, así como 14 Premios Goya incluído o de música.

En xullo dese año, no Auditorio de Castrelos en Vigo, gravouse en directo un espectacular DVD e un CD, Carlos Núñez & Amigos ante 30 000 persoas, que chegou a DVD de ouro,  alí coñeceu a The Chieftains (que quedaron prendados daquel rapaz, xa daquela mestre da gaita).  Alí volve a reunirse cos seus vellos amigos The Chieftains, coa acordeonista irlandesa Sharon Shannon, co arxentino León Gieco, coa banda de gaiteiros The National Youth Pipe Band of Scotland…

Agora presenta un novo disco, Cinema do Mar, no que explora o mundo das bandas sonoras, desde Mar Adentro ata as varias bandas sonoras nas que tén participado últimamente, sobre todo en Xapón, pasando por versións celtas de grandes clásicos do cine. 

As miñas canciones favoritas del son a Muñeira de Freixido e Viva la Quinta Brigada. A primeira é unha versión da canción feita por Gumersindo Parapar que foi o avó dunhas compañeiras de clase de toda a vida e que me encanta porque me recorda á película da que é banda sonora A illa do tesouro. E a segunda tamén e unha versión dunha canción que cantaban os volutarios internacionais que axudaban ó goberno da República a combatir contra as Forzas Franquistas na Guerra Civil Española.